KID. is twee in een.
Twee voorstellingen tegelijkertijd.
Twee tribunes met een muur ertussen.

Aan de ene kant zitten de volwassenen te kijken naar een 18+ voorstelling over kinderen.
En aan de andere kant zitten de kinderen te kijken naar een 8+ voorstelling over volwassenen.
Niemand weet wat er aan de andere kant gebeurt. Je hoort alles, maar dat is niet altijd wat je denkt. En wat je ziet is niet altijd
wat je hoort. 

Tijdens KID. nemen de kinderen plaats in het rode pluche en krijgen ze een hoogwaardige, filosofische slapstickshow voorgeschoteld over wat een volwassene nu eigenlijk precies is. Aan de andere kant van de muur bevindt zich de backstage waar de volwassenen met man en macht moeten assisteren om de voorstelling voor de kinderen in goede banen te leiden onder het genot van wat volwassen vermaak zoals een rood wijntje en wat functioneel naakt.

In KID. stelt BOG. de vraag wat dat nu eigenlijk precies is, zo’n volwassene. Als je groot ben, ben je
dan volwassen? Als je een huis kan betalen? Als je vaker verdrietig bent dan blij?
BOG. pelt de volwassene laag voor laag af, voor de ogen van de kinderen, en voor de oren van de
volwassenen.

KID. is confronterend en goudeerlijk voor volwassenen, intiem en sappig voor kinderen en hilarisch voor jong en oud. Na afloop wordt het gesprek tussen generaties voorgezet in de foyer, want je kind zag toch dezelfde voorstelling als jij, of niet?